Kuki ölmüş…

Mahallemizdeki hayvanların neredeyse tek başına koruyuculuğunu üstlenmiş gibidir Işıl Hanım. Evinin önündeki bahçe demirlerinde her zaman torba içinde bayat ekmekler asılı durur. Mahalleli onun köpekler için yapacağı mamaya bayat ekmekleriyle ya da yemek artıklarıyla katkılı olmaya çalışır. Mahallenin hepsi bir arada dolaşan üç köpeği de sabahları Işıl Hanım’ın bahçesinin önünde dışarıya çıkmasını beklerler.

Polis emeklisi komşumuzun Kuki isminde bir de köpeği var. Aslında “vardı” demek daha doğru. Çünkü Işıl Hanım, neredeyse bir çocuk gibi sevdiği köpeğini iki hafta önce bir taşıtın çarpması sonucu kaybetti. Her sabah mahallenin köpekleri ve Kuki’yle dolaşmaya çıkan Işıl Hanım’ın neden bir süredir ortalarda görünmediğini anladık böylelikle…

Sabah evinin önünde köpeklere yemek verirken gördüğümde, “Ben on yaşında çocuğumu kaybettim. Onun gibisi gelmez bir daha diyordu” kederle.

Trafik kazalarında ölen hayvanların istatistiği tutulmuyor mu bilmiyorum. Ancak bayramda bile onlarca ölüm haberi izlediğimiz ülkemizde, böyle bir istatistiğin tutulabileceği fikri hiç de inandırıcı gelmiyor.

Sürekli hoşgörüden söz ettiğimiz bir ortamda, hayvanlara ne kadar hoşgörülü olduğumuz hep tarıtışılacak bir konu.

Yeğenimin izlememiz için verdiği Ayı filimini bayramda bir kez daha izledik. İlk izleyişimiz Ağustos ayında, tam da Bingöl’ün Yedisu ilçesinde meydana gelen o tatsız haberin yayınlandığı zamana denk gelmişti. Köylülerin darbelerinden kaçarak kurtulmaya çalışan ve dövülerek öldürülen Ayı’yla ilgili o kötü habere.

Filmi izlerken “Bir ayı böyle duygulara nasıl sahip olur? İnsan gibi…” diye tekrarlayıp durduk. Haberi izlerken de, “Bu insanlar ayıdan beter” dedik pek çok kişi gibi. Fransız yönetmen Jean- Jacques Annaud’nun 1989 yılında çektiği Ayı (L’Ours) filiminin televizyonlarda defalarca gösterilmesi gerektiğini konuştuk durduk eşimle.

Bugün Kültürpark’ta 10. Pet Show 2007 evcil hayvan etkinliği başlayacak. 21 Ekim’e kadar sürecek fuarda kedi güzellik yarışması, köpek ırkları yarışması düzenlenecek.

İsterdim ki, özellikle çocukların ve ailelerin ilgiyle izleyecekleri bu fuarda bir de panel ya da sempozyum düzenlensin: “Hayvanları evcilleştirmeyi başaran insanlar, ne zaman evcilleşecek? Hayvanlara karşı duyduğumuz vahşeti neden dindiremiyoruz? Otobanlarda, ana caddelerde, sokak aralarında hızla geçen arabaların altında kalan hayvanların ölümüne ne zaman son verilecek?” konuşulsun, tartışılsın. Ya da etkinlik içinde çocuklara ve ailelerine Ayı filmi gösterilsin.

Kim bilir, içimizdeki hayvanı evcilleştirmek için belki bir küçük adım daha atılmış olurdu.